Orðafrágreiðingar

Abba á árameiskum tað sama sum "faðir".

Abbadon soleiðis eitur avgrundareingilin á hebráiskum, Opb 9,11 tað er ein "oyðileggjari" (í Opb 9,11 kanska Sátan). Á grikskum eitur hann Ápollýon.

í Gamla Testamenti partur av búna høvuðsprestsins 2 Mós 28, 6-14. Í 1 Sám 2,18 og 2 Sám 6,14 eru Sámuel og Dávid í sovorðnum línakli, helst í trúarføri. Í Dóm 17,5 stendur, at Mika gjørdi sær akulmynd og húsgud. Akulmynd er óivað gudamynd.

sí hátíð.

alin sí mál.

aloa træ. Úr hesum træi fingu teir vælangandi evni.

altar staður, har ofrað varð til gudin. Á hebráiskum merkir altar "sláturstaður", sí 3 Mós 1,11, tí vanliga vóru ofrini sláturoffur, sí sláturoffur undir offur. Upprunaliga bar til at gera altar av gróti og flagi, har ið fólk høvdu hug at bera fram offur, sí t.d. 1 Mós 8, 20. Í býunum vóru ávís altar, ofta í sambandi við halgidóm. Í templinum í Jerúsalem vóru tvey altar: brennioffuraltarið, 1 Krýn 22,1 og roykilsisaltarið, 2 Krýn 26,16. Altarið kundi vera prýtt við hornum. Í Gamla Testamenti verða altar ofta umrødd at vera fyri heidnum gudum, t.d. Báali, Dóm 6,25.

amen hebráiskt róp, tað merkir "sanniliga er tað so", "sanniliga". Tað var lagt aftur at orðum annara manna, t.d. 4 Mós 5,22, serliga at ásanna liturgiska bøn og játtan, t.d. 5 Mós 27,15-16; 1 Kor 14,16.

ankar sí mál.

Areopagos heyggjur í Aten, eisini heiti á dómstóli, sum í gamlari tíð hevði sæti á hesum heyggi. Í Nýggja Testamenti varð dømt her í málum viðvíkjandi undirvísing; sí Áps 17,34.

Artemis griksk gudinna, hon varð dýrkað víða; týdningarmesti halgidómur hennara var í Efesus í Lítlu Ásiu.

Astarte kánaneisk gudinna fyri fruktbari. Astartedýrkanin ávirkaði onkur skifti ísraelsku gudsdýrkanina, t.d. 1 Kong 11,5. Sí eisini Ásjera.

atfangadagur dagurin fyri sabbatsdag (sí hátíð), tí altíð fríggjadag; í Jóh 19,14 er "atfangadagur fyri páskir" eisini fríggjadag.