v1 Og eg sá djór stíga upp úr havinum; tað hevði tíggju horn og sjey høvd, og á hornunum á tí vóru tíggju krúnur, og á høvdunum á tí vóru gudsspottanar nøvn. v2 Og djórið, sum eg sá, var líkt leopardu, og føturnir á tí vóru sum bjarnarføtur, og munnurin á tí sum leyvumunnur, og drekin gav tí mátt sín og hásæti sítt og stórt vald. v3 Og eg sá eitt av høvdunum á tí, sum var tað sært til ólívis, og banasár tess varð grøtt, og øll jørðin fylgdi við undran djórinum. v4 Og teir tilbóðu drekan, av tí at hann hevði givið djórinum valdið; og teir tilbóðu djórið og søgdu: «Hvør er djórsins javni, og hvør er mentur at stríðast móti tí?» v5 Og tí varð givin munnur, sum talaði stór orð og spottanir, og tí varð givið vald til at virka í fýrati og tveir mánaðir. v6 Og tað læt upp munn sín til spottanir móti Guði, til at spotta navn hansara og tjaldbúð hansara, tey sum búgva á himni. v7 Og tí varð givið at taka upp stríð móti hinum heilagu og at vinna á teimum, og tí varð givið vald yvir eini og hvørji ættargrein og eini og hvørji tjóð og einum og hvørjum tungumáli og einum og hvørjum fólkaslagi. v8 Og allir teir, sum á jørðini búgva, skulu tilbiðja tað, ein og hvør tann, sum ikki frá tí, at verøldin varð grundað, eigur navn sítt skrivað í lívsins bók hjá lambinum, sum er dripið. v9 Um einhvør hevur oyra, tá hoyri hann! v10 Um einhvør koyrir í fongsil, skal hann verða koyrdur í fongsil; um einhvør drepur við svørði, skal hann verða dripin við svørði. Her ræður um tolmóðina og trúnna hjá hinum heilagu.

v11 Og eg sá annað djór stíga upp úr jørðini, og tað hevði tvey horn lík lambshornum, og tað talaði eins og dreki. v12 Og tað útinnir alt valdið hjá hinum fyrra djórinum fyri eygunum á tí, og tað fær jørðina og teir, sum á henni búgva, til at tilbiðja hitt fyrra djórið, sum banasárið varð grøtt á. v13 Og tað ger mikil tekin, so at tað eisini fær eld at falla niður av himni á jørðina fyri eygunum á monnum. v14 Og tað villleiðir teir, sum búgva á jørðini við teknunum, sum tí varð givið at gera fyri eygunum á djórinum, og tað sigur við teir, sum búgva á jørðini, at teir skulu gera mynd av djórinum, sum hevur sárið av svørðinum og kom til lívs. v15 Og tí varð givið vald til at geva mynd djórsins anda, so at mynd djórsins eisini kundi tala og gera tað, at allir teir, sum ikki vildu tilbiðja mynd djórsins, skuldu verða dripnir. v16 Og tað fær allar, bæði smáar og stórar, bæði ríkar og fátækar, bæði frælsar og trælar til at seta sær merki á høgru hond sína ella á enni sítt, v17 fyri at eingin skal kunna keypa ella selja uttan tann, sum hevur merkið, navn djórsins ella tal navns tess. v18 Her ræður um vísdómin. Tann, sum hevur skil, hann rokni tal djórsins; tí at tað er tal mans, og tal hansara er seks hundrað og seksti og seks.