v1 Og eg sá í høgru hond hansara, sum í hásætinum sat, bók, skrivaða innan og uttan, innsiglaða við sjey innsiglum. v2 Og eg sá veldigan eingil, sum rópaði við harðari rødd: «Hvør er verdur at lata upp bókina og loysa innsigli hennara?» v3 Og eingin var tann á himni ella á jørð ella undir jørðini, sum var førur fyri at lata upp bókina ella hyggja í hana. v4 Og eg græt illa, av tí at eingin varð funnin verdur at lata upp bókina ella hyggja í hana. v5 Og ein av hinum elstu sigur við meg: «Grát ikki! Sí, sigrað hevur leyvan av ættargrein Júda, rótskot Dávids, so at hann er førur fyri at lata upp bókina og tey sjey innsigli hennara. v6 Og eg sá, mitt ímillum hásætið og hinar fýra verurnar og mitt ímillum hinar elstu stóð lamb, sum var tað dripið; tað hevði sjey horn og sjey eygu, og eru tað teir sjey andar Guðs, sum eru sendir út um alla jørðina. v7 Og tað kom og tók bókina úr høgru hond hansara, sum í hásætinum sat.

v8 Og tá ið tað hevði tikið bókina, fullu hinar fýra verurnar og hinir fýra og tjúgu elstu niður fyri lambinum, teir høvdu hvør sína hørpu og gullskálir, fullar av roykilsi, og eru tað bønir teirra heilagu. v9 Og teir sungu nýggjan song og søgdu: Verdur ert tú at taka bókina og lata upp innsigli hennara, tí at tú varðst dripin og við blóði tínum keypti tú Guði menniskju av øllum ættargreinum og tungumálum og tjóðum og fólkasløgum, v10 og gjørdi tey fyri Guði okkara til kongaríki og til prestar, og tey skulu vera kongar á jørðini!» v11 Og eg sá, og eg hoyrdi rødd av mongum einglum allan vegin rundan um hásætið og verurnar og hinar elstu, og talið á teimum var tíggju túsund ferðir tíggju túsund og túsund ferðir túsund. v12 Teir søgdu við harðari rødd: «Verdugt er lambið hitt dripna at fáa máttin og ríkdóm og vísdóm og kraft og heiður og dýrd og signing!» v13 Og ein og hvønn skapning, sum er á himni og á jørð og undir jørðini og á havinum, og alt, sum í teimum er, hoyrdi eg siga: «Honum, sum í hásætinum situr, og lambinum veri signingin og heiðurin og dýrdin og kraftin um aldur og allar ævir!» v14 Og hinar fýra verurnar søgdu: «Amen!» Og hinir elstu fullu niður og tilbóðu.