v1 Ættarbók Jesu Krists, Dávids sonar, Ábrahams sonar. v2 Ábraham átti Ísak; og Ísakur átti Jákup; og Jákup átti Júda og brøður hansara; v3 og Júda átti Peres og Sera við Támar; og Peres átti Hesron; og Hesron átti Rám; v4 og Rám átti Amminadab; og Amminadab átti Náhson; og Náhson átti Salmon; v5 og Salmon átti Bóas við Ráhab; og Bóas átti Óbed við Rut; og Óbed átti Ísai; v6 og Ísai átti Dávid kong; og Dávid kongur átti Sálomon við konu Uriasar; v7 og Sálomon átti Róboam; og Róboam átti Ábia; og Ábia átti Ása; v8 og Ása átti Jósafat; og Jósafat átti Jóram; og Jóram átti Ussia; v9 og Ussia átti Jótam; og Jótam átti Ákas; og Ákas átti Esekia; v10 og Esekia átti Manasse; og Manasse átti Ámon; og Ámon átti Jósia; v11 og Jósia átti Jekonja og brøður hansara um tað mundið, tá ið fólkið fór í útlegd til Bábylon. v12 Men eftir útlegdina í Bábylon átti Jekonja Sealtiel; og Sealtiel átti Serubábel; v13 og Serubábel átti Ábiud; og Ábiud átti Eljakim; og Eljakim átti Ásor; v14 og Ásor átti Sádok; og Sádok átti Ákim; og Ákim átti Eluid; v15 og Eliud átti Eleasar; og Eleasar átti Mattan; og Mattan átti Jákup; v16 og Jákup átti Jósef, mann Mariu; og av henni varð Jesus, ið nevnist Kristus, borin í heim. v17 Soleiðis eru allir ættarliðirnir frá Ábrahami til Dávids fjúrtan ættarliðir; og frá Dávidi til útlegdina í Bábylon fjúrtan ættarliðir, og frá útlegdini í Bábylon til Krists fjúrtan ættarliðir.

v18 Men við føðing Jesu Krists gekk tað soleiðis til: Tá ið Maria, móðir hansara, var trúlovað Jósefi, so kendist tað á henni, áðrenn tey komu saman, at hon var við barn av hinum heilaga anda. v19 Men við tað at Jósef, maður hennara, var ein rættvísur maður og ikki vildi gera hana opinberliga til skammar, ætlaði hann í loyndum at skilja seg frá henni. v20 Men meðan hann hugsaði um hetta, sí, tá sýndi eingil Harrans seg í dreymi fyri honum og segði: «Jósef, sonur Dávids! Óttast ikki fyri at taka Mariu, konu tína, til tín; tí at tað, sum hon ber undir belti, er av hinum heilaga anda. v21 Og hon skal føða ein son, og Jesus skalt tú kalla navn hansara, tí at hann skal frelsa fólk sítt frá syndum teirra.» v22 Men hetta hendi alt samalt, fyri at tað skuldi ganga út, ið talað var av Harranum við profetinum, ið sigur: v23 «Sí, moyggin skal verða við barn og eiga son, og á navni skulu tey nevna hann Immanuel»; tað merkir: «Guð við okkum.» v24 Men tá ið Jósef vaknaði upp úr svøvni, gjørdi hann, soleiðis sum eingil Harrans hevði boðið honum, og tók konu sína til sín. v25 Men hann kom henni ikki nær, fyrr enn hon hevði átt son, og hann kallaði navn hansara Jesus.