|
Evangeliið eftir Matteus, kapittul 20
Bønarmenninir í víngarðinum
v1
Tí at himmiríkið er líkt einum húsbónda, sum fór út snimma á morgni at leiga sær bønarmenn í víngarð sín.
v2
Og tá ið hann var komin ásamt við bønarmenninar um ein denar um dagin, sendi hann teir út í víngarð sín.
v3
Og hann fór út aftur um landsuðurstíð, og sá nakrar aðrar menn standa fyri einki á torginum.
v4
Og hann segði við teir: «Farið tit við út í víngarðin, og eg vil lata tykkum fáa tað, ið hóskandi er.» Og teir fóru.
v5
Uppaftur fór hann út um middagsleitið og um nón og gjørdi tað sama.
v6
Og um hálvgavestur fór hann út og hitti nakrar aðrar, sum stóðu har fyri einki, og hann sigur við teir: «Hví standa tit her allan dagin fyri einki?»
v7
Teir siga við hann: «Tí at eingin hevur leigað okkum.» Hann sigur við teir: «Farið tit við út í víngarðin.»
v8
Men tá ið komið var at kvøldi, sigur víngarðsharrin við formann sín: «Rópa bønarmenninar inn og fá teimum lønina, og legg fyri við teimum seinastu og síðan til teir fyrstu.»
v9
Og teir, ið bidnir vóru um hálvgavestur, komu og fingu ein denar hvør.
v10
Men tá ið teir fyrstu komu, hildu teir seg fara at fáa meira; og teir fingu eisini ein denar hvør.
v11
Men tá ið teir fingu hann, illkendust teir við húsbóndan og hildu fyri:
v12
«Hesir seinastu hava ikki arbeitt meira enn ein tíma, og tú hevur mett teir javnt við okkum, sum borið hava dagsins sveitta og møði.»
v13
Men hann svaraði og segði við ein teirra: «Vinur mín, eg geri tær ongan órætt. Ert tú ikki komin ásamt við meg um ein denar?
v14
Tak tú títt og far hiðani! Men eg vil geva hesum seinasta líka við teg.
v15
Ella havi eg ikki loyvi at gera við mítt, sum eg vil? Ella er eyga títt ilt fyri tað, at eg eri góður?
v16
Soleiðis skulu teir seinastu verða fyrstir og teir fyrstu seinastir, [tí at mong eru kallað, men fá útvøld»].
Jesus talar á 3. sinni um líðing sína
v17
Og meðan Jesus var á ferð niðan til Jerúsalem, tók hann teir tólv lærusveinarnar einsæris og segði við teir á leiðini:
v18
«Sí, vit eru á ferð niðan til Jerúsalem, og menniskjusonurin skal verða givin upp í hendur á høvuðsprestunum og hinum skriftlærdu, og teir skulu døma hann til deyða;
v19
og teir skulu lata hann í heidna manna hendur at verða spottaðan og húðflongdan og krossfestan; og á triðja degi skal hann rísa upp aftur.»
Sebedeussynirnir biðja um heiðurssess
v20
Tá kom fram til hansara móðirin at Sebedeussonunum við sonum sínum, og hon fell á knæ fyri honum og bað hann um nakað.
v21
Men hann segði við hana: «Hvat vilt tú?» Hon sigur við hann: «Sig, at hesir báðir synir mínir mega sita, annar við høgru lið og annar við vinstru lið á tær í ríki tínum!»
v22
Men Jesus svaraði og segði: «Tit vita ikki, hvat tit biðja um. Kunnu tit tøma ta skál, sum eg skal tøma?» Teir siga við hann: «Tað kunnu vit.»
v23
Hann sigur við teir: «Skál mína skulu tit tøma; men at sita við høgru og vinstru lið mína, tað er ikki í mínum valdi at geva; men tað verður givið teimum, ið tað er lagað av faðir mínum.»
v24
Men tá ið teir tíggju hoyrdu hetta, ilskaðust teir inn á báðar brøðurnar.
v25
Men Jesus kallaði teir til sín og segði: «Tit vita, at høvdingarnir yvir fólkaflokkunum eiga valdið á teimum, og stórmenn teirra hava á teimum ráð.
v26
Men so skal ikki vera tykkara millum, men tann, ið vil vera stórur tykkara millum, hann skal vera tænari tykkara;
v27
og tann, ið vil vera fremstur tykkara millum, hann skal vera trælur tykkara.
v28
Eins og menniskjusonurin ikki er komin at verða tænaður, men at tæna og geva lív sítt sum loysigjald fyri mong.»
Tveir blindir við vegin
v29
Og tá ið teir fóru út úr Jeriko, fylgdi honum ein stór mannamúgva.
v30
Og sí, har sótu tveir blindir menn við vegin, og tá ið teir hoyrdu, at Jesus fór framvið, rópaðu teir og søgdu: «Harri, miskunna okkum, Dávids sonur!»
v31
Men mannamúgvan hevði at teimum, at teir skuldu tiga; men teir rópaðu hvaðna harðari og søgdu: «Harri, miskunna okkum, Dávids sonur!»
v32
Og Jesus steðgaði og kallaði á teir og segði: «Hvat vilja tit, at eg skal gera tykkum?»
v33
Teir siga við hann: «Harri, at eygu okkara mega verða latin upp.»
v34
Og Jesusi tókti hjartaliga synd í teimum, og hann nam við eygu teirra, og við tað sama fingu teir sjónina aftur, og teir fylgdu honum.
|