Meðan farsóttin (korona) herjaði, fekk eg ein vin í kirkjuni her á staðnum. Hann bað meg koma við sær ein gongutúr, og vit prátaðu um trúgv.

Eg vaks upp í eini kirkju, tá ið eg var heilt lítil, men eg fekk einki burtur úr Bíbliuni. Men hesin vinurin lærdi og leiddi meg at fylgja trúnni og læra um Gud. Vit eta saman og lesa Bíbliuna saman.

Mær dámar bókina um Rut í Bíbliuni. Tað sær út, sum um nógv av tí, sum hendi henni, er tilvildarligt – at hon møtir Bóas, til dømis – men tað er ikki tilvild. Mín uppliving var tann sama. Tað, sum hendi mær, var ikki tilvild, men var fyriskipað av Gudi.

Nýliga las eg bókina um Rut saman við nøkrum vinum, og eg sá, at alt, sum hendi henni, var fyriskipað av Gudi. At skilja, at tað, sum er hent mær, er Guds leiðsla, hevur hjálpt mær at koma víðari í lívinum og nærri Gudi. Eg veit, at Gud er ein góður og trúfastur hirði.

Um eg var einsamallur í einum fremmandum landi og ikki fylgdi Bíbliuni, hevði eg verið vilstur. Eg veit, at Gud skipaði tað soleiðis, at eg fekk ein so góðan vin, ið leiddi meg til Gud. Ja, hann er ein andaligur lærisveinur.

Kelda: Bíbliufelagið í Bretlandi
Ásbjørn Jacobsen, umsetti