Men fimm teirra vóru óhygnar og fimm hygnar. Tí at hinar óhygnu tóku lampur sínar, men tóku onga olju við sær; men hinar hygnu tóku olju við í konnum sínum aftrat lompum sínum.

Men við tað at brúðgómurin dvøldi við at koma, kom tyngd á tær allar, og tær sovnaðu. Men um midnátt kom róp í: «Sí, nú kemur brúðgómurin! Farið út at møta honum!»

Tá vaknaðu allar hesar moyggjarnar og fóru at gera lampur sínar til. Men hinar óhygnu søgdu við hinar hygnu: «Latið okkum fáa eitt sindur av olju frá tykkum, tí at lampur okkara slokna.»

Men hinar hygnu svaraðu og søgdu: «Nei, tað fer ikki at røkka til hjá okkum og hjá tykkum við. Farið tit heldur til teirra, ið selja, og keypið tykkum sjálvum.»

Meðan tær nú fóru avstað at keypa, kom brúðgómurin; og tær, ið búnar vóru, fóru við honum inn til brúdleyps; og dyrnar vórðu latnar aftur. Men seinni komu eisini hinar moyggjarnar og søgdu: «Harri, harri, lat okkum upp!» Men hann svaraði og segði: «Sanniliga sigi eg tykkum, eg kenni tykkum ikki.» Vakið tí, tí at tit vita hvørki dagin ella tíman!

Matt. 25,1-13
2. s. í advent

Lagt út: Ásbjørn Jacobsen